Borelioza zwykła choroba, czy broń biologiczna?

To oficjalna definicja tej choroby, która jeszcze do niedawna kojarzyła się z leśnikami, a obecnie dotyczy wszystkich, którzy odwiedzają lasy, ale także spacerujących z psami po parkach miejskich i nie tylko. Choroba tabu, która jeszcze do niedawna przez lekarzy była zupełnie nieznana i nierozpoznawana. Zresztą większość lekarzy dalej jej nie zna i nie umie rozpoznawać. Co roku media pełne są porad, jak unikać kleszy, jak je usuwać i jak się leczyć. Choroba jak inne. Czy aby na pewno?

Michael Christopcher Carrol pisze w książce “LAB 257” o – Niepokojącej historii tajnego rządowego laboratorium biologicznego. Obecnie niezamieszkała i niedostępna – dla osób postronnych, wyspa Plum Island, niedaleko Nowego Jorku, gdzie znajdują się piękne klify, plaże, lasy i stawy, skrywa tykającą bombę. Na tej idyllicznej wyspie znajdują się zamknięte laboratoria, które skrywają najgroźniejsze zarazki tej planety.

Borelioza nosi przydomek – choroby z Lyme. Co to jest to Lyme? To miasto w Stanach Zjednoczonych, w stanie Connecticut, w hrabstwie New London. Niedaleko Nowego Jorku i wyspy Plum Island.

Autor w oparciu o odtajnione raporty rządowe, wywiady oraz dostęp do samej wyspy pisze o tym jak badania nad bronią biologiczną wymknęły się spod kontroli. W książce pisze o zainfekowanych pracownikach, epidemiach, kradzieżach materiałów biologicznych a także, o przypadkach spłukiwania skażonej wody do wód morskich.

Borelioza uzyskała przydomek choroby z Lyme nieprzypadkowo. To tam po raz pierwszy zdiagnozowano tą chorobę.

W 1975 roku borelioza została rozpoznana w okolicy miasta Lyme, w stanie Connecticut (Stany Zjednoczone). Od nazwy tej miejscowości wzięła się nazwa – choroba z Lyme. Kolejne serie badań doprowadziły naukowców do odkrycia drobnoustroju odpowiedzialnego za rozwój choroby z Lyme w organizmie ludzkim. Dokonał tego dr Willy Burgdorfer. W 1982 roku wyizolował z kleszcza krętki, które później na jego cześć nazwano Borrelia burgdorferi, ponieważ to on udowodnił związek między ukłuciem kleszcza a występowaniem choroby.

Dr Willy Burgdorfer – z pochodzenia Szwajcar, współpracuje od roku 1952 z Rocky Mountain Laboratories (RML) laboratorium, które jest częścią NIH Intramural Reserach Program. RML prowadzi obecnie badania nad maksymalnymi patogenami, takimi jak Ebola, a także badania nad prionami i patogenami wewnątrzkomórkowymi. Posiada także jedno z niewielu laboratoriów bezpieczeństwa biologicznego poziomu 4.

W listopadzie 1981 roku, siedem lat po tym, jak po raz pierwszy znaleziono boreliozę w Connecticut, dr Burgdorfer zidentyfikował krętki jako czynnik sprawczy tej choroby. Wielu lekarzy przypisywało wówczas boreliozę wirusowemu wektorowi przenoszonemu przez kleszcze, ale dr Burgdorfer zauważył, że kleszcze jelenie przenoszą bakterie w kształcie korkociągu. Jego odkrycie było niespodzianką, biorąc pod uwagę, że kleszcze jelenie nie były wcześniej znane z przenoszenia krętków.

Wraz z jego słynną pracą, istnieją dowody sugerujące, że Burgdorfer zaangażował się w coś bardzo złowrogiego. W wielu wywiadach i komentarzach – pod koniec życia wskazywał, że był zaangażowany w badania nad bronią biologiczną dla amerykańskiego wojska w Fort Detrick w stanie Maryland. Choć szczegóły pozostają niejasne, podobno potwierdził, że pracował nad bronią biologiczną kleszczową.

Erich Traub był niemieckim weterynarzem, naukowcem i wirusologiem, specjalizującym się w pryszczycy. Pracował bezpośrednio dla Heinricha Himmlera, jako szef laboratorium nowych broni Reichsforschungsanstalt für Viruskrankheiten der Tiere na wyspie Riems. Był to niemiecki instytut badań nad wirusami zwierząt na Morzu Bałtyckim. Instytutem kierował prof. Dr Otto Waldmann w latach 1919–1948, zaś Traub był wiceprezesem. Instytut zatrudniał około 20 naukowców i 70-120 osób personelu. Hanns-Christoph Nagel, weterynarz i ekspert ds. wojen biologicznych, przeprowadził tam eksperymenty, podobnie jak Traub. Na rozkaz Himmlera i Blome’a, zastępcy przywódcy ds. Zdrowia Rzeszy i szefa niemieckiego programu walki biologicznej, Traub pracował nad uzbrojeniem wirusa pryszczycy, który według doniesień został rozproszony przez samoloty na bydło i renifery w Rosji.

Zaraz po wojnie Traub znalazł się w sowieckiej strefie okupacyjnej Niemiec. Został zmuszony do pracy dla Sowietów w swoim laboratorium na wyspie Riems. W lipcu 1948 r. Brytyjczycy ewakuowali Ericha Trauba z wyspy Riems jako „cel wywiadu o wysokim priorytecie”, uważali, że znajdując się w Strefie Sowieckiej, Traub pomaga w ich programie walki biologicznej. Traub zaprzeczył jednak, twierdząc, że jego jedynym zainteresowaniem była pryszczyca u zwierząt.

Traub został sprowadzony do Stanów Zjednoczonych w 1949 r. Pod patronatem rządowego programu Operacja Paperclip, mającego na celu wykorzystanie wiedzy naukowej w Niemczech. W latach 1949–1953 był związany z Naval Medical Research Institute Bethesda, Maryland.

Kilka miesięcy po zawarciu umowy w ramach programu Paperclip, Traub został poproszony o spotkanie z amerykańskimi naukowcami z Fort Detrick, dowództwa wojny biologicznej w Armii, w Frederick w stanie Maryland. Jako znany niemiecki naukowiec ds. wirusów został poproszony o skonsultowanie programu chorób zwierząt z perspektywy wojny biologicznej. Traub omówił prace wykonywane, w Instytucie “Badań Rzeszy dla Chorób Wirusowych Zwierząt” na wyspie Riems podczas II wojny światowej oraz prace wykonane tam po wojnie – dla Rosjan. Szczegółowo wyjaśnił tajne operację w Instytucie i jego działania w tym miejscu. Informacje te zapewniły podstawy do prac nad chorobami zwierząt prowadzone na forcie Detrick, na wyspie Plum Island.

Traubowi pomagała Anna Bürger, która po wojnie została również sprowadzona do Stanów Zjednoczonych, aby współpracować z programem wojen biologicznych marynarki wojennej.

W książce “Lyme Disease and the SS Elbrus” Rahel Verdon podważa publikacje Jesse Ventury, Michaela Carrolla oraz teorie spiskowe Krisa Newby`ego dotyczące wyspy Plum Island. Według autorki podejrzanym staje się sowiecki przemysł futrzarski. Ponieważ źródłem zarazy są zarówno kleszcze jak i seks. A krętki borreli są kuzynami, krętków kiły.

Borelioza i SS Elbrus, to historia z II Wojny Światowej związana z przemysłem futrzarskim Związku Radzieckiego. Prawdopodobnie powiązana z ustawą Lend-Lease (ustawa federalna z 11.03.1941, zezwalająca prezydentowi Stanów Zjednoczonych, sprzedawać, przenosić własność, wymieniać, wydzierżawiać, pożyczać i w jakikolwiek inny sposób udostępniać innym rządom dowolne produkty ze strefy obronności). Związek Radziecki płacił za sprzęt wojskowy i surowce między innymi futrami. Podejrzana infekcja boreliozy pojawiła się w czterech głównych amerykańskich portach zachodniego wybrzeża. Współpraca niemieckich naukowców i tajnego kompleksu militarno-przemysłowego Związku Radzieckiego, rozpoczęła się w roku 1926 i trwała długo po kapitulacji.

Odtajnione dokumenty historyczne wskazują na to, że komuniści podeszli swoich zachodnich sojuszników. Związek Radziecki zaplanował obalenie zachodniej demokracji od wewnątrz, poprzez przenoszone przez kleszcze choroby układu nerwowego. Działania zostały zintensyfikowane podczas Zimnej Wojny. Wojny nie mogą prowadzić ludzie uzależnieni od narkotyków lub leków. Ponieważ Departament Zdrowia USA milczał przez ponad pół wieku na temat tych epidemii przenoszonych przez kleszcze American Intelligence Community, zezwoliło naukowcom pozyskanym w ramach programu Paperclip na prace nad poprawą bezpieczeństwa. W roku 1951 zakazano importu futer ze Związku Radzieckiego i Chin. Jednak to było za późne działanie. Autorka sugeruje, że za dostawami narkotyków do USA stoi organizacja wspierająca nazistów ODESSA.

Szuka także, świadków współpracy wojskowo-przemysłowej Związku Radzieckiego z nazistowskimi Niemcami. I pyta – kim był dr. Henry Tolkmith naukowiec z IG Farben? Czy jego tożsamość została użyta dla dr. Josefa Mengele, lekarza z Auschwitz, specjalisty od gazów, jak i plag przenoszonych przez kleszcze? Jego wiedza, była bardzo pożądana, na Wschodzie jak i na Zachodzie.

Amerykańska Izba Reprezentantów podjęła dochodzenie, na podstawie poprawki zaproponowanej przez kongresmena z New Jersey, Chrisa Smitha, w ramach ustawy o autoryzacji obrony narodowej w roku 2020. Raport zbada, czy Pentagon eksperymentował z kleszczową chorobą z Lyme, jako bronią biologiczną – podczas Zimnej Wojny i czy kiedykolwiek uzbrojone kleszcze zostały wypuszczone publicznie “przez przypadek czy eksperyment”.