Czy to Mycoplasma?
Mycoplasma została odkryta jako czynnik etiologiczny zarazy płucnej bydła w 1898r. Późniejsze badania doprowadziły do okrycia kilkunastu gatunków tego patogenu, a największe znaczenie dla ludzi mają Mycoplasma pneumonie M. fermentans, M. hominis i M. Genitalium, atakujące najczęściej błony śluzowe układu oddechowego i moczowo-płciowego oraz stawy. Jako koinfekcja boreliozy Mycoplasma występuje w 50-70% przypadków. Najbardziej oporni na leczenie chorzy mają prawie zawsze infekcje mykoplazmami, najczęściej Mycoplasmą pneumoniae i Mycoplasmą fermentans. Do zarażenia dochodzi głównie poprzez ugryzie przez kleszcze. Badania dr Evy Sapi wykazały, iż ponad 80% kleszczy jest nosicielem tej bakterii, w tym 27% posiada aż 3 gatunki. Jednak bakteriami tymi można się również zarazić drogą pokarmową, oddechową, przez otwarte rany oraz podczas kontaktów seksualnych.
Mycoplazmy to bakterie będące najmniejszymi organizmami zdolnymi do samodzielnego rozwoju. W trakcie swojej ewolucji Mycoplasma zmniejszyła znacznie wielkość swojego genomu, pozbyła się ściany komórkowej i w konsekwencji stworzyła unikatową formę mikroorganizmu. Brak ściany komórkowej umożliwia mykoplazmie większą elastyczność i tym samym przyjmowanie różnych kształtów. Może występować w formie ziarenek, pałeczek lub form nitkowatych przypominających grzybnię. Mycoplasma ma wysoce rozwinięte zdolności adaptacyjne do zmieniających się warunków środowiska. Z łatwością potrafi się przemieszczać pomiędzy różnymi gatunkami. Ponadto potrafi zmieniać strukturę swojego genomu w celu przystosowania się do życia w nowych warunkach. Żyje zarówno na powierzchni komórki jak i wewnątrzkomórkowo, co umożliwia jej łatwą reprodukcję i ochronę przed systemem immunologicznym gospodarza, od którego jest uzależniona i nie potrafi żyć poza nim.
Destrukcyjne działanie Mycoplasmy w organizmie jest wynikiem konkurowania o składniki odżywcze z komórkami organizmu, zaburzenia metabolizmu oraz utleniania i niszczenia błon komórkowych głównie komórek nerwowych i mitochondriów gospodarza. Baterie te wydzielają toksyczne dla organizmu substancje i stymulują uwalnianie reaktywnych form tlenu. Potrafią unikać odpowiedzi immunologicznej i prowadzić do procesów autoimmunologicznych. Brak ściany komórkowej zapewnia bakterii także antybiotykooporność.
Objawy mycoplazmozy
Infekcja Mycoplasmą może przebiegać bardzo różnie, od bezobjawowej aż po infekcję układową. Mycoplasmy wywołują głównie objawy ze strony układu oddechowego oraz moczowo-płciowego. Jednakże w połączeniu z bakterią Borrelii mogą powodować infekcje systemowe, zajmując każdy organ i będąc przyczyną wielu chronicznych schorzeń, między innymi reumatoidalnego zapalenia stawów oraz innych chorób na tle autoimmunologicznym. W osłabionym organizmie na skutek innej infekcji (np. krętkiem Borrelii) atakują między innymi układ nerwowy, mięśnie (w tym serce) i stawy. Istnieje wiele badań potwierdzających udział Mycoplasmy w wywoływaniu stwardnienia rozsianego oraz stwardnienia zanikowego bocznego, fibriomialgii oraz zespole przewlekłego zmęczenia. Mają również wpływ na powstawanie mięśniaków.
Infekcja rozsiana może objawiać się w następujący sposób: zmęczenie nieprzechodzące po odpoczynku, nietolerancja wysiłku fizycznego, dysfunkcje neurologiczne, problemy psychiczne, problemy poznawcze, bezsenność, depresja, bóle głowy, bóle i osłabienie mięśni, bóle i/lub opuchlizna stawów, bóle węzłów chłonnych, problemy z oddychaniem, pocenie się, mdłości, bóle brzucha, gorączka, chroniczne zapalenie spojówek, zmiany skórne (wysypki, rumienie), zapalenie mięśnia serca, osierdzia, wątroby, trzustki, bóle gardła, krtani, uporczywy kaszel, który przechodzi stopniowo w wilgotny z odkrztuszaniem śluzowo-ropnej plwociny nasilający się wraz z postępem choroby i inne objawy.
Mycoplasma genitalium oraz Mycoplasma hominis powodują infekcję układów moczo-płciowych. Mogą występować zarówno u kobiet jak i u mężczyzn. Do zakażenia dochodzi często na drodze kontaktów płciowych. Doprowadzają do nawracającego zapalenia cewki moczowej, odmiedniczkowego zapalenia nerek, szyjki macicy, jajowodów, śluzówki macicy, miednicy mniejszej, mogą się również przyczyniać do przedwczesnych porodów. U mężczyzn przyczyniają się również do zaburzenia ruchliwości plemników, a tym samym do bezpłodności. Objawy, które mogą występować u kobiet to: częste oddawanie moczu, pieczenie w cewce moczowej, uczucie parcia na mocz. U mężczyzn: wycieki z cewki moczowej, podrażnienia prącia.
Do opracowania tekstu korzystamy z materiałów ogólnodostępnych w mediach internetowych, dobierając je dla Was według naszej najlepszej wiedzy.
